عقیم سازی ممکن است به عنوان تخریب کامل آماری کلیه میکروارگانیسم ها از جمله مقاوم ترین باکتری ها و هاگ ها تعریف شود.
این شرایطی است که دستیابی به آن دشوار و اثبات آن سخت است. در حالی که بسیاری از مواد شیمیایی ، غیر آلی و آلی وجود دارد ، که میکروارگانیسم ها را از بین می برد ، اما ممکن است کاملاً مثر نباشند و می توانند بقایای نامطلوب یا سمی بر جای بگذارند.
اشعه ماوراio بنفش و یونیزان نیز از جمله بیوسیدهای موثر هستند ، DNA را برای جلوگیری از همانندسازی مختل یا اصلاح می کنند ، اما فرابنفش نتایج موثری و اعتبارسنجی آسانی را نخواهد داشت که عقیم سازی با حرارت مرطوب (بخار) می تواند ایجاد کند. اگر عقیم سازی یک نیاز مطلق است ، دانشمندان امروزی مانند اسلاف خود بخار می گیرند.
میکروارگانیسم ها با افزایش دمای محیط پیرامون خود فعال تر می شوند - بیشتر آنها اما نه همه آنها در دمای بالاتر از 80 درجه سانتیگراد می میرند. در مورد دما و زمان مورد نیاز برای غیرفعال سازی بسیار بیشتر است. مولکول های بخار بر روی میکروارگانیسم های خنک کننده متراکم می شوند و 2500 ژول در هر گرم بخار انتقال می دهند و میکروارگانیسم ها را به دمای تخریب شده بسیار گرم می کنند. سایر روشهای گرمایش از انتقال حرارت بسیار پایین گازهای گرم داغ و اثرات لایه مرزی رنج می برند ، که می تواند میکروارگانیسم ها را عایق بندی و محافظت کند.